Yolların Sonu

Bilsin cihan ki ben bu cihanın nesindeyim:
Bir ülkünün mehabetinin zirvesindeyim.

Dünya denen mezellete dalsın her isteyen;
Ben ırkımın şeref taşan efsanesindeyim.

Herkes bir özleyişle yaşar… Ben de öylece
Altaylar’ın ve Tanrıdağ’ın çevresindeyim.

Merdânelikle şöyle bakıp ayrılıklara
Son menzilin hüzün dolu kâşânesindeyim.

Artık veda zamanına pek fazla kalmadı;
Yorgun ve kimsesiz ölümün bahçesindeyim…

Yazar: Hüseyin Nihal Atsız